"smilerstory" from Þoranna

A TRIP TO THE DEEPEST CORNER OF MY SOUL!

You won’t know it to look at me but I have travelled to the deepest corners of my soul. It was not a trip I chose, but a trip that happened to me. I am not, and was not, alone, but I felt, like everyone else who takes this trip, like I, was travelling alone. And we don’t tell anyone about the trip, or that we have taken it. We don’t post our travel photos on Facebook. We don’t share travel stories with friends and family. Because this is a trip that people are not impressed with. And no one less so that we ourselves. Because no one goes on this trip unless they are in some way flawed, right? Those that can’t refuse? Those that are strong, smart, beautiful and great don’t take this trip, do they?

Well, there are a lot more people than you know that take a trip like this. And it has nothing to do with whether they are strong, smart, beautiful or great. There are actually a lot of people who we all consider very strong, smart, beautiful and great, on this trip. Because the travel organiser does not judge. He is not prejudice. He seems to choose the travellers at random, wherever and whenever he wants.

The good thing though is that you can return from this awful trip. It is not easy and not everyone makes it, but it is possible. It is important to get help getting home. Find your ruby slippers, click your heels and say “there is no place like home”. Whether you get help from those specialised in getting people back from these kinds of trips, and even use magic potions, you can get home. And smiling helps light the way. It produces your own magic potion. Find something to be happy about, each day. Look forward to things. Focus on the good and positive things in your life. Don’t make constant demands on yourself. For me, the way home is the way to my children. It is because of them that today, when the travel organiser comes to me, I can smile and say, “no thank you, not today, not tomorrow or the day after...” I have made my trip, and I will not be repeating it.

Thoranna K. Jonsdottir, MBA

Marketing nerd and human being

marketing-untangled.com - blog.thoranna.is

Ég FERÐAÐIST NIÐUR Í DÝPSTU SÁLARKIMA!

 Þú sérð það ekki utan á mér og fæstir vita það en ég hef ferðast niður í dýpstu sálarkima. Þetta var ekki ferðalag sem ég kaus, heldur ferðalag sem ég lenti í. Ég er ekki, og var ekki, ein en mér og öllum öðrum sem hafa farið þessa ferð finnst við fara hana ein. Og við segjum helst engum frá ferðinni, eða bara yfir höfuð að við höfum farið í hana. Þetta er ekki ferð sem við sýnum myndir úr á Facebook. Þetta er ekki ferð við segjum ferðasögur úr. Því að þetta er ferð sem margir líta hornauga. Ekki síst við sjálf. Því að það lætur enginn fara með sig í svona ferð nema þeir sem eru eitthvað gallaðir, eða hvað? Þeir sem ekki geta spyrnt á móti? Þeir sem eru sterkir og klárir og fallegir og frábærir, þeir fara ekki svona ferð, er það?

En veistu, það eru mun fleiri en þú heldur sem fara svona ferð. Og það hefur ekkert með það að gera hvort að þeir eru sterkir, klárir, fallegir eða frábærir. Meira að segja eru ansi margir sem fara þessa ferð sem okkur finnst vera ofsalega sterkir, klárir, fallegir og frábærir. Því að ferðaskipuleggjandinn fer ekki manngreinarálit. Hann sýnir enga fordóma. Hann virðist velja ferðalangana handahófskennt, hvar og hvenær sem honum sýnist.

Það sem er svo gott er að það er hægt að fara heim úr þessari ömurlegu ferð. Það er ekki auðvelt, og það komast ekki allir heim, en það er hægt. Þá er mikilvægt að fá hjálp við að komast heim. Finna rúbínskóna, skella saman hælunum og segja “there is no place like home”. Hvort sem það er með hjálp sérfróðra aðila sem kunna á svona heimferðir, og jafnvel með hjálp töfralyfja, þá er hægt að komast heim. Það hjálpar líka við að lýsa leiðina heim að brosa. Það framleiðir þitt eigið töfralyf. Að finna alltaf eitthvað til að gleðjast yfir, á hverjum degi. Að hlakka til. Að horfa á það sem er jákvætt og gott. Að gera ekki sífelldar kröfur til sjálfrar sín. Fyrir mig er leiðin heim leiðin til barnanna minna. Það er vegna þeirra sem, þegar ferðaskipuleggjandinn mætir á svæðið, ég get sett upp brosið og sagt, “nei takk, ekki í dag, ekki á morgun og ekki hinn heldur...” Ég er búin með mína ferð og ég ætla ekki í hana aftur.

Ef þú færð boð í svona ferð, afþakkaðu þá pent og ef þú þarft hjálp við að vera kyrr heima, biddu um hana. Ég hef nefnilega lært það líka, að ef maður biður um hjálp, þá fær maður hana. Og byrjaðu á þínu eigin töfralyfi með því að brosa.

Þóranna K. Jónsdóttir, MBA

markaðsnörd og manneskja

thoranna.is - mam.is