SMILER CAN CHANGE IT ALL

                                       SMILER CAN CHANGE IT ALL 

Gegga puplished a book about me in october 2013... 

A little taste from it: 

This book is written as a consequence of my unfaltering belief that the world can be improved with a smile.

When we smile, we feel good, and we pass on that good feeling to others. Even the grumpiest people cheer up when someone smiles at them. I speak from experience: I used to be the grouchiest grouch of them all – some of the time, at least.

Throughout my life I had often wondered what its purpose was, and had asked my Creator some big questions. Yet for the longest time, I found the answers lacking. I was not as happy as I longed to be, and had a hard time understanding why my life wasn’t working out the way I wanted it to. Today I have a better understanding of the reason – I was having a hard time loving myself unconditionally. No one had taught me how to do it. I rarely felt OK just as I was… I was never quite “enough”, or so it felt to me. I made unconscious demands on others… such as that they “make me” happy. At the same time I took responsibility for their happiness. This was both a difficult and complicated thing to execute, and I failed again and again. My self-image was in tatters....................

                   Now, at last – when I have reached middle age – I have realized that....

SMILER GETUR ÖLLU BREYTT

Gegga gaf út bók um mig í október 2013... 

Smá smakk úr henni:

Þessi bók er skrifuð vegna óbilandi trúar minnar á að hægt sé að bæta heiminn með brosi. 

Þegar við brosum þá líður okkur vel og við smitum þeirri vellíðan til annarra. Jafnvel fýlupúkar kætast ef brosað er til þeirra... og tala ég þar af reynslu, þar sem ég var sjálf endrum og eins fýlupúki af fúlustu gerð.

Í gegnum lífið velti ég oft fyrir mér tilgangi þess og spurði almættið stórra spurninga... en fannst lengi vera fátt um svör. Ég var ekki eins hamingjusöm og ég vildi vera og skildi illa af hverju líf mitt gekk ekki upp á þann hátt er ég kaus. Í dag skil ég betur ástæðuna; ég átti ansi erfitt með að elska sjálfa mig skilyrðislaust. Enginn hafði kennt mér það. Mér fannst ég sjaldan vera fullgild eins og ég var... ég var aldrei alveg „nóg“... að mér fannst. Ég gerði ómeðvitað kröfur til annarra... kröfur um að aðrir „gerðu mig“ hamingjusama. Að sama skapi tók ég ábyrgð á hamingju þeirra. Þetta var bæði erfitt og öfugsnúið í framkvæmd og að mistakast þetta æ ofan í æ braut sjálfsmynd mína – í þúsund mola.....................

Nú loksins – komin á miðjan aldur – hef ég áttað mig á því að....

Hug and smile